Hochmut kummt vör den Fall

Siene Upgeblasenheit schall bezwecken, dat annere Minschen glöven schüllt, dat se man unbedütsom sünd. De Angeber givt sik wichtig un arrogant. Enige Minschen denkt woll, dat se eene hoge Persönlichkeit vör sik hebbt, de man Ehre erwiesen mutt. Düsse Minschenn wät nich, dat de Arroganz von den Angeber de Fähigkeit hett, up de egene Dummheit ok noch stolt to wäden. Dorbi is Arroganz dat Sülmstbewusstsien von Minderwertigkeitkomplexen.

De Freifro Marie von Hochnäse, gescheedene Gräfin von Besseren, givt sik bispellhaft de falsche Ehre. Se stolzeert grußlos in dat Delikatessengeschäft bet direkt vör de Verköps-Vitrine. Se is gor nich an de Reege, weil vör ehr een Poor steiht. Doran drängelt se sik rücksichtslos vörbi, un ropt mit künstlich hoger Stimme den wittbekittelten Verköper to: ,,Schniert Se mi von de Salami twee Schieben af! Aver hauchdünn un dat Fett ruutgelöst! Denn bruuk ik noch eene halve Schiebe von den Edamer, aver de Löker möt Se ruutschnien! Denn noch 3,5 Gramm von den Magerkäse, aver den quetscht Se nich wedder so ungehobelt twüschen twee Blöer Papeer as lestet Mol! Verpackt Se dat dütmoll önnig, hebbt Se dat intus? Schrieft Se alles up mine Räknung un liefert Se de Waren Punkt twölf in mine Villa! Kökeningang!“

De Verköper kennt de arrogante Fro all länger. He grinst achterhältig un hett düsse Antwurt parot: ,,As Se dat wünscht, Gnädigste! Aver beduerlikerwiese kann ik den Liefertermin würklich nich inholen! Use Tieflader liefert nämlich jüst twee Zuppenwürfel ut!“ De Freifro kikt üm sik, schmitt sik in de Böst, un stozeert up den Utgang to, mit Blicken de woll seggen wüllt: ,,Ik bün de Eins, de jo Nullen hier vörsteiht, dormit ji öberhaupt wat weert sünd!“