Käm man een Wulk

Meestens muss ick dornaa noch mien Schoolupgaaven maaken. Dat wär in de Tied eenfach so. Dat Utweden un Hacken word bi moi drög Weer maakt, dat heet, wi seten bi sünnig un sogor ganz heet Weer up Kneen in de Ackerriegen, un de Sünn schien uns mehr oder minn up´n Puckel, de Arms un de Benen.

So mennigeen Sünnenbrand hebb´k mi wegholt, wiel ick so een blass un zoort Huut har. Wiel dat dormaals noch nich süchse Sünnenschuulschmeer gev, hätt Moder mi bi´n Sünnenbrand Bottermelk up de meestens düchdig rood un brennend Huut updraagen. Dat köhl ganz good. Achteran kunn man sick mit de normaal „Nivea“-Schmeer inrieven, wor de Huut woll´n bäten smüdig mit word. Dat givt ja Minschen, de hebbt so een dickhudig Fell, dat licht bruun word un de mit´n Sünnenbrand kien Problem hebbt. In de Wies wärn dat för mi beniedensweert Minschen.

Besinnen kann´k mi doran, dat dat eenfach wär, Saamenunkruud so as de Melden ruttorieten. Dat Glück har man aaber nich bi jedet Unkruud. To´n Bispeel muss man sick düchdig mit de Queek afquälen. De Wuddels dorvan holln sick ja woll överall an fast un har man nich dat ganz Wuddelwark mit rutreten, denn wär de Grundlaag för´t Wassen van een neje „Queckenfamili“ anleggt.