Besöök inne Nacht

Ik wull mi ‘n poor holen. Man – was ist dat? Dor liegt jo Eier oppe Straat … Britta keem jüst umme Eck. Ik reep: „Mööt jo Höhner nu al oppe Straat leggen, hebbt de keen Platz mehr inne Nester?“

„Och Stine, disse Eier kannst nich eeten, dat sünd de Steeneier för unse jungen Höhner“, sä se und soch de Eier op. „Kaam even mit inne Köök, ik mütt die watt vertellen. Stell di vör, Stine, wi harrn over Nacht woller Besöök. Mibrocht hett de nichts. Over – hesst jo sehn – de Steineier opp de Straat verdeelt un fief Höhner klaut.“ „Segg blots, de Voss weer woller dor?“, frog ik.

„Jo, un bi Gesche Kütt is he ok ween. Dor het he Spektakel mokt. De ganze Stall weer vull Fellern, de Höhner futsch, un dree harn doot in‘n Stall legen.“ „Na, denn hett de Sabbelschnut Gesche jo woller wat to vertellen in’n Dörp“, sä ik. „Dat mags wull seggen, Stine. Un hier hesst de Eier, ‘n poor hebb ik jo noch retten kunnt.“