De Fisk will swemmen

Wenn se dat moal weer besünners stuur har (noch flink döörfeudeln, un denn ok noch inkoopen un kooken), denn sä se: „Lüttje Minsk hätt ok nix as tegenstöten“ (unbedeutende Menschen haben‘s schwer).

Upwassen weer se up´n Buurnploatz inne Krummhörn. En Joahr naar den zweeden Weltkrieg keem se in de Huusholt van een Försteree, wor se Huushollen, Koken un Backen lernen de.

Mien Vadder, den se bi´t Danzen in Nörden in´n Riekshoff kennenlehrt harr, sä jümmers mit ´n Grienen, he wär ´n „gelernten Kluntjesknieper“. Naar den Krieg harr he in Nörden „Feinkosthändler“ lehrt. To dat Berufsbild domols hörte noch, dat de Kluntjes na Kundenwunsch grötter of lüttjeder knäpen wurrn. Doför geev dat so ne Ort Nöötknacker.

Uns Pappen weer dör un dör „Feinschmecker“. Wat he nee much, kunn he nich „verdroagen“ – dorvan kreeg he „Liefpien“. Good för uns Kinner: Meesttieds geev´t heel lecker Eten.

Moder kunn good koken. Vadder ok. Wenn Moder moal weer de Cousins und Cousinen up Börkum besöken de, harr he de Schkuut üm un stünn inne Köken: Denn geev dat Rinderbraten „Esterhazy“ oder „Boeuf Stroganoff“. Oder he bruzzelde Steaks, und dorto geev dat ´n ganz besünnere Soße. Un to´n Avendbrot äten wi moal even so Käsefondue.

Elk un een harr sien „Lief-Eten“. Moder sä: „Wat de een sien Uhl, is de anner sein Nachtigall.“ Wenn een naar´t Eten noch wat ut de Kummen schlickerte, sä se: „Well sik nich satt ett, de schlickt sik ok nich satt.“

Mien lüttje Bröer Klaas weer noch schlimmer as uns Vadder. He much keen Steckröben, keen Schelfisk, keen Arftenzopp un wat noch allns nich. „Klaas kaut all weer mit lange Tannen“, sä Moder denn. Oder se schimpde: „Wenn de Muus satt is, schmeckt dat Mehl bitter.“

Elk Mittweek geev´t Fisk. Wenn wi denn Dörst harrn, sä Moder: „Woter is in´n Kraan, drinkt man wat, de Fisk will swemmen.“

Fröher weer mi dat mit de Spreekwöör towielen ´n beten to veel. Vandaag hör ick mi sülms mennigmoal en van ehr Spröken seggen. Denn mutt ick an ehr denken un grienen.