Gastarbeider in´Oolen Lann

De Lkw weer ok siet noog, dat he ünner de Aftbööm pass. In de fofftiger Johren geev dat kuum lüttstämmige Aftbööm, de Bööm do würrn ganz schöön hooch. De Afdeeckplane vun Transporter leeg vörn uprullt över de Ladeflääg, an de Sieden sekern Klappen mit Anstekbreder de Wagenladung.

45 Immenkörv, dat weer de domalige Stammbestand vun Opas Imkerei, passen gaut up de Ladeflääg. Se schölen an dree Stellen verdelt warrn. Dat schönöste wöör, dat wi – min Vedder un ik – mitföhrn kunnen. Wi weern ölben und twalf Johr olt. Fröhmorgens, et füng an hell to warrn, würrn de Immenkörv verlaadt. Vörher müssen de Fluglöcker an de Köörv mit Moos verstoppt warrn, damit de Immen nich wegfleegen könen. De Ünner- bzw. de Standsiet harr us Opa al en Dag vörher mit spezielle Döker afdicht. Se würrn mit Nagel in de Körv faststeken. Toletzt bestegen wi Jungs de Ladeflääg. Warm antrocken un in Wulldeken dreiht, töven wi dorup, dat us Aventüer losgahn dä. Natürlich würrn wi mahnt, keen Blöödsinn to maken. Endlich güng dat los, flottet Föhern güng nich, de Straten würrn temlich uneven un glatte Teerbahnen geev dat nich so veel. Uterdem transporteren wi Immen, dor müss man sorgsam mit ümgahn. Na´n gewisse Tiet kömen wi bi de erste Statschoon an. Francop – hier würr´n Deel Immenköörv avlaadt. Opa harr to don, de Deuker müss he afnehmen, wi togen dat Moos ut de Fluglöcker. De Aaftbuur wies us en Waterdiek in de Neeg, de dörch´n Diekbruch (Brak) entstahn is. In Bachenbrock, de twete Statschoon, würrn de mehrsten Körv avlaadt.

Hier kunnst glöven, dat de Aaftbööm keen Enn harrn, so lang würrn de Regen. In Twielenfleth, de letzt Stell, keem de Rest Immenköörv vun Wagen. Wi löpen eerstmal up´n Diek, de up de annern Straatensiet anfüng, un keken up de Elv.

Soveel Water harrn wi noch nich sehn. En poor Frachter schipperten vun un na Hamborg. Wi künn´ us blot wunnern över disse ganz annere Welt. De Diek to de Tiet wöör smal un flach, up en Siet temlich piel (steil). In Bachenbrock geev dat Fröhstück bevör wi us wedder up´n Torüchweg maken deen. Wi harrn en dullet Ferienbelevnis.

Wo veel Geld et för dissen Immeninsatz geev, weet ik nich, aver jedet Johr kööm en Aarftbuur mit´n Föör fuchtige Kassberen (Kirschen). Dit wöör alltiet ok en Fest för us Kinner, wi künnen us so richtig satt eten. De mehrsten würrn inkockt un in´ Keller opwohrt.