De Uhr, de alles kann

Un dat kam so: Min Dokter hae mi doch letztens an´t Haette legg, dat ick mi mehr üm mine Gesundheit kümmern müssde. Min Blautdruck was tau hoch, de Puls tau ballerig un dat, wat ick so äte, sowieso alles verkehrt. Van den Bewägungsmangel will ick leeiwer schwiegen.

As ick dat in Hus vertellde, kam mien twalfjöhrigen Enkel eein poor Minuten löter mit sin Smartphone an un wees mi eein Foto van so´ne „Smartwatch“, ´ne Wunderuhr, de alles kann. „Oma“, segg he „de Uhr segg di den ganzen Dag, wat du daun muss, üm fit tau blieben“. Ick wörde rein neeischierig: Ne Uhr, de mi helpt, gesund tau läben. Dat was ja wall´n Ding!

Futt bün ick losföhrt un haeb mi de Wunneruhr köff. Blau un rosa was in´t Angebot. Ick nahm rosa, wenn schon denn schon, haeb ick mi segg. So, un nu güng dat los: De Uhr seg mi futt, dat min Haette klapperde as bekloppt. Un de Blautdruck was ok fulls tau hoch. Watt ´n Wunner, wenn du mit söbentig noch leern schöss, wo so´n Ding funktioniert. Dat was di vellichte eein Gepiepe! Vör lauter Iwer iss mi de Soppe anbraennt. So´n Mist! Do hae de Uhr ok ja man äben Alarm gäben künt!

As ick mi aobens endlich innen Sessel schmieten wull, üm in Ruhe nen Krimi antaukieken, segg mi de Uhr doch tatswohrhaftig, dat ick noch 300 Träh lopen müssde, üm mine 10.000 vör düssen Dag vull tau kriegen. Dat Ding glöwt doch wall nich, dat ick innen Düstern bi düt Weer rutgao! Ick blief hier moi warm sitten. Will doch seein, off ick ok süms noch watt tau seggen haeb. Tweei Stunnen löter middden innen Krimi kreeg ick Naoricht, dat ick mäu was un nu min Schlaop haem müssde. Do haeb ick mi ers maol nen Schnaps drunken, üm mi tau beruhigen. Wo de Uhr dorup reagierde, dat wull ick gor nich mehr seein. Wees du wat? Mi reichde dat! De Wunneruhr de kann mi maol! Noch weet ick süms, wat ick tau daun un tau laoten haeb!