Jahrutklang in´n Carl-Georgs-Forst

Grünner un Namensgever is Carl-Georg von Wedel ut Gödens. He leevde van 1827-1898. Inn Mai t1871 köffte he en Deel van de grote Heidstück. Good veerhunnert Hektor, anplant üm 1873. Dat smucke Forsthuus is ok van 1873.

An´n 3. November stunn Drievjagd an, to´n Gedenken an de hillige Hubertus. Mörgens funnen sük de Jägers un Drievers bi´t Forsthuus in. Förster Buberl heet all van Harten willkomen. Ok wat bejoogt wurrn, vertell he. Meestens Hasen, Swart-un Damwild.

De Jagdhornblosers geven hör Best, un denn gung dat los. Mit Gebölk un Gedrüs versökten de Drievers dat Wild uptojagen. Af un to full en Schöt. So gung dat de heele Vörmiddag. Middags geevt en smalkelk Arvstsopp mit en strammen Wurst d´rin, dat Schötteldrieven. Mit nee Mood un Kraft gungt´n nu wieder. Tegen Avend mit een Signal weer de Drievjagd to Enn. Dat erleggte Wild wurr versörgt unn nu keem de gemüldelke Deel van de Dag. As de Jagdkönig utropen weer, geev´t Aavenbrood. Grote Schnitzels up een dreetinn´n Förk över´t apen Füür braden. Alleen de Rök un de gemüldelk Ruum in Post´sche Huus reeg de Aptiet besünners an. So seten wi lang binanner, leten de Dag besinnelk bi Jagdhoornklang utklingen. Mit völ Indrücken gung dat t up´t Huus daal.

Besünners gemüldek un romantisch weer dat üm Wiehnachten. De Wiehnachtsfier stunn an! Holtarbeiters un Förster fieren tohoop. De Holtarbeiderhütt keem up en besünners moi Stee to stahn. Ünner hoge Dannen. Wenn´t sneeit harr, hungen de Tacken van de witte Pracht na ünnern. Friske Sporen van mennig Deert weer in de Neeisnee to finnen. En Winterbusk, wiehnachtlich as in´d Billerbook. Binnen, in de Hütt harrn we good inböt. Buten truck de Qualm liek up in de strohlendblau Himmel. De Ovent strahl en mollige Warm´t ut. Grog schmuk bi dit Weer am moisten. In Teihnliter Melkbummen brochten wi dat Water van to Huus mit. Dat wurr up de Ovent in´n Teeketel heetmaakt. Wi vertellen uns düchtig wat. Dat heele Johr wurr nochmaal dörnohmen un gemüldek utklingen laten. De Schummertied weer am moisten. Tegen Avend un ok woll wat later gungen wi up´t Huus an, tofree un glückelk over de moje Dag.